Benedykt XVI
EUCHARYSTIA ZNAKIEM PEŁNEJ JEDNOŚCI W WIERZE
Przesłanie Benedykta XVI z okazji IX Międzynarodowego Sympozjum w Asyżu
Castel Gandolfo, 1 września 2005 r.
źródło: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/przemowienia/sympozjum_asyz_01092005.html
W dniach 4-7 września w Asyżu odbywało się IX Międzynarodowe Sympozjum nt. «Eucharystia w tradycji wschodniej i zachodniej w szczególnym odniesieniu do dialogu ekumenicznego», zorganizowane przez Franciszkański Instytut Duchowości Papieskiego Uniwersytetu «Antonianum» i Wydział Teologii Uniwersytetu im. Arystotelesa w Tesalonice (współczesne Saloniki). Do uczestników obrad, wśród których byli również przedstawiciele Kościoła prawosławnego, Benedykt XVI skierował przesłanie. «Brak pełnej komunii — napisał Papież — uniemożliwia nam niestety koncelebrację, będącą zarówno dla katolików, jak i dla prawosławnych znakiem pełnej jedności, do której wszyscy jesteśmy wezwani».
Do czcigodnego Brata
Kard. Waltera Kaspera,
Przewodniczącego Papieskiej Rady
ds. Popierania Jedności Chrześcijan
Z radością dowiedziałem się, że w Asyżu, który jest oazą pokoju i o nim przypomina, odbędzie się IX Sympozjum zorganizowane przez Franciszkański Instytut Duchowości Papieskiego Uniwersytetu Antonianum oraz Wydział Teologii Uniwersytetu im. Arystotelesa w Tesalonice — mieście pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej, do której św. Paweł skierował dwa listy.
Inicjatywa ta stanowi dobrą sposobność braterskiej wymiany myśli, pozwala rozważyć i pogłębić ważne tematy dotyczące dziedzictwa wspólnej wiary, przeanalizować jego powiązania z życiem chrześcijańskim. Zabieganie o pełną i widzialną jedność wszystkich uczniów Chrystusa uważane jest w naszych czasach za zadanie szczególnie pilne, i dlatego odczuwa się potrzebę głębszego życia duchowego i większej wzajemnej miłości.
Temat rozważany w tym roku: «Eucharystia w tradycji wschodniej i zachodniej w szczególnym odniesieniu do dialogu ekumenicznego», jest bardzo znaczący dla życia chrześcijan i przywrócenia pełnej jedności wszystkich uczniów Chrystusa. Sobór Watykański II słusznie przypomniał, «z jaką miłością chrześcijanie wschodni sprawują obrzędy liturgiczne, zwłaszcza Eucharystię, która jest źródłem życia Kościoła i rękojmią przyszłej chwały» (Unitatis redintegratio, 15); przypomniał też, że na mocy sukcesji apostolskiej, ze względu na kapłaństwo i Eucharystię, wciąż pozostają oni «z nami złączeni najściślejszym węzłem» (por. tamże).
Dialog i konfrontacja w prawdzie i w miłości podczas tego sympozjum ukażą niewątpliwie wspólną wiarę oraz specyficzne aspekty teologii i liturgii Wschodu i Zachodu, komplementarne i pobudzające wzrost Ludu Bożego, stanowiące bogactwo Kościoła. Brak pełnej komunii uniemożliwia nam niestety koncelebrację, będącą zarówno dla katolików, jak i dla prawosławnych znakiem pełnej jedności, do której wszyscy jesteśmy wezwani. W każdym razie będzie to wezwanie do wzmożenia modlitwy, studium i dialogu, aby przezwyciężyć trwające wciąż rozbieżności.
Urzeczywistnienie pełnej jedności chrześcijan musi być celem wszystkich, którzy wyznają wiarę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół, «zarówno wiernych, jak i pasterzy, każdego wedle jego własnych sił, tak w codziennym życiu chrześcijańskim, jak w badaniach teologicznych i historycznych» (tamże, 5). Sympozjum, które wzoruje się na innych podobnych, owocnych inicjatywach ekumenicznych, ukazuje wspólne zaangażowanie, badania i studium, których celem jest wyjaśnienie rozbieżności i przezwyciężenie nieporozumień. Dlatego instytuty nauczania teologii mogą odegrać istotną rolę w dziedzinie formacji nowych pokoleń i w dawaniu dzisiejszemu światu nowego świadectwa chrześcijańskiego.
Prosząc Pana o błogosławieństwo dla uczestników sympozjum, aby przyniosło ono owoce doktrynalne, kulturalne i duchowe, wszystkim przesyłam moje serdeczne pozdrowienie, wyrażone w słowach Apostoła: «Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami!» (1 Tes 5, 28).
