Benedykt XVI
NAJWIĘKSZY SKARB KOŚCIOŁA
Rozważanie przed modlitwą „Anioł Pański”
18 czerwca 2006 r.
źródło: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/modlitwy/ap_pk_18062006.html
Znaczenie i miejsce Eucharystii w Kościele jako najcenniejszego jego skarbu oraz jej działanie we wszechświecie omówił Benedykt XVI w rozważaniach przed modlitwą Anioł Pański na Placu św. Piotra w Watykanie, 18 czerwca. Podkreślił też pełną symboliki tradycję procesji z Najświętszym Sakramentem w tym dniu. Po odmówieniu modlitwy Papież udzielił zebranym błogosławieństwa apostolskiego i pozdrowił ich w różnych językach, m.in. po polsku. Wyraził ponadto solidarność z uchodźcami na całym świecie w związku i obchodzonym 20 czerwca Światowym Dniem Uchodźcy.
Oto tekst rozważań Ojca Świętego:
Drodzy bracia i siostry!
We Włoszech i w innych krajach obchodzona jest dzisiaj uroczystość Bożego Ciała, które w Rzymie uczciliśmy już mocno procesją ulicami miasta w ubiegły czwartek. Jest to uroczyste i publiczne święto Eucharystii, sakramentu Ciała i Krwi Chrystusa: tajemnica ustanowiona podczas Ostatniej Wieczerzy i co roku wspominana w Wielki Czwartek. W tym dniu ukazana zostaje wszystkim, otoczona zapałem wiary i pobożności ze strony wspólnoty Kościoła. Eucharystia stanowi w istocie „skarb” Kościoła, bezcenne dziedzictwo, które pozostawił mu jego Pan. Kościół zaś strzeże go z najwyższą troską, sprawując ją codziennie we Mszy Świętej, wielbiąc ją w kościołach i kaplicach, rozdając ją chorym, a jako Wiatyk tym, którzy wyruszają w ostatnią podróż.
Jednakże skarb ten, który przeznaczony jest dla ochrzczonych, nie ogranicza zasięgu swego działania do środowiska Kościoła: Eucharystią jest Pan Jezus, który daje siebie „za życie świata” (J 6, 51). W każdym czasie i w każdym miejscu pragnie On spotkać człowieka i nieść mu życie Boże. Ale nie tylko to. Eucharystia ma również znaczenie kosmiczne: przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa stanowi bowiem początek ubóstwienia samego stworzenia. Dlatego święto Bożego Ciała odznacza się w sposób szczególny tradycją niesienia Najświętszego Sakramentu w procesji – jest to gest bogaty w znaczenie. Niosąc Eucharystię ulicami i placami, chcemy zanurzyć Chleb, który zstąpił z nieba, w codzienności naszego życia; chcemy, aby Jezus szedł tam, dokąd my idziemy, żył, gdzie my żyjemy.
Świat nasz, nasze życie, muszą stać się Jego świątynią. W tym dniu świątecznym wspólnota chrześcijańska głosi, że Eucharystia jest dla niej wszystkim, jest samym jej życiem, źródłem miłości, która zwycięża śmierć. Z komunii z Chrystusem w Eucharystii wypływa miłość, która przemienia nasze życie i wspiera marsz wszystkich ku niebieskiej ojczyźnie. Dlatego liturgia każe nam śpiewać: „Dobry Pasterzu, prawdziwy chlebie, Ty, który wszystko wiesz i możesz, który karmisz nas na ziemi, prowadź swych braci do stołu w niebie w chwale Twych świętych”.
Maryja jest „niewiastą eucharystyczną”, jak Ją określił Papież Jan Paweł II w swej encyklice „Ecclesia de Eucharystia”. Prośmy Najświętszą Pannę, aby każdy chrześcijanin pogłębił wiarę w tajemnicę eucharystyczną, by żył w stałej komunii z Jezusem i był Jego przekonywającym świadkiem.
Następnie Papież odmówił tę modlitwę maryjną ze wszystkimi obecnymi na Placu św. Piotra i uczestniczącymi w tym modlitewnym spotkaniu za pośrednictwem radia i telewizji. Po włosku przypomniał, że 20 czerwca przypada ustanowiony przez ONZ Światowy Dzień Uchodźcy i wyraził pragnienie, aby wspólnota międzynarodowa pamiętała o tej niemałej społeczności, którą różne formy przemocy czy bieda zmusiły do opuszczenia rodzinnych stron. Ojciec Święty podkreślił nieustanną troskę i pamięć modlitewną ze strony Stolicy Apostolskiej o uchodźców oraz zachęcił wspólnoty kościelne do pomagania im.
Z kolei Benedykt XVI przekazał krótkie pozdrowienia zgromadzonym, kolejno po francusku, angielsku, niemiecku, hiszpańsku, portugalska. Po polsku powiedział: Pozdrawiam wszystkich Polaków. Dziś pragnę polecić waszej modlitwie młodych ludzi, których Pan powołuje do kapłaństwa lub do życia zakonnego. Niech ta modlitwa dodaje im wiary i ufności, aby z odwagą i młodzieńczym entuzjazmem odpowiadali na Boże wezwanie. Wciąż potrzeba radosnych świadków Dobrej Nowiny. Niech wam Bóg błogosławi.
