Benedykt XVI
SIŁA, KTÓRA JEDNOCZY KOŚCIÓŁ I LUDZI MIĘDZY SOBĄ
Przemówienie do uczestników zgromadzenia plenarnego Papieskiego Komitetu
ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych
11 listopada 2010 r.
źródło: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/przemowienia/komitet_euch_11112010.html
Benedykt XVI spotkał się z uczestnikami zgromadzenia plenarnego Papieskiego Komitetu ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych, którego obrady poświęcone były najbliższemu kongresowi mającemu się odbyć w stolicy Irlandii w czerwcu 2012r. Papież przypomniał, że dubliński kongres będzie już 50. z kolei i przypadnie w 50. rocznicę otwarcia obrad Soboru Watykańskiego II.
Księża kardynałowie, czcigodni bracia w biskupstwie i w kapłaństwie, drodzy bracia i siostry!
Z radością przyjmuję was na zakończenie prac zgromadzenia plenarnego Papieskiego Komitetu ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych. Serdecznie witam każdego z was, w szczególności przewodniczącego abpa Piera Mariniego, któremu dziękuję za miłe słowa wprowadzenia do naszego spotkania. Witam delegatów krajowych konferencji episkopatów, a w szczególności delegację irlandzką, której przewodniczy abp Diarmuid Martin, metropolita Dublina, miasta, gdzie w czerwcu 2012 r. odbędzie się najbliższy Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny. Wasze zgromadzenie poświęciło wiele uwagi temu wydarzeniu, które wpisuje się także w program odnowy Kościoła w Irlandii. Temat: «Eucharystia, jedność z Chrystusem i między nami», przypomina o centralnym znaczeniu tajemnicy eucharystycznej dla rozwoju życia wiary i dla każdej autentycznej drogi odnowy kościelnej. Kościół pielgrzymujący na ziemi jest sakramentem zjednoczenia ludzi z Bogiem i między sobą (por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna Lumen gentium, 1). Aby mógł realizować ten cel, otrzymał on Słowo i sakramenty, przede wszystkim Eucharystię, którą «ustawicznie żywi się i wzrasta» (tamże, 26) i w której jednocześnie sam siebie wyraża.
Dar Chrystusa i Jego Ducha, który otrzymujemy w Eucharystii, zaspokaja w sposób nadzwyczaj pełny pragnienia braterskiej jedności, kryjące się w ludzkim sercu, a zarazem sprawia, że stają się one czymś znacznie więcej niż zwykłym doświadczeniem współżycia międzyludzkiego. Przez komunię z Ciałem Chrystusa Kościół staje się coraz bardziej sobą — tajemnicą jedności «wertykalnej» i «horyzontalnej» dla całego rodzaju ludzkiego. Zalążkom rozbicia, które — jak pokazuje codzienne doświadczenie — są tak mocno zakorzenione w naturze ludzkiej z powodu grzechu, przeciwstawia się jednocząca moc Ciała Chrystusa. Eucharystia, nieustannie tworząc Kościół, tworzy także jedność między ludźmi.
Umiłowani, pewne sprzyjające okoliczności dodatkowo uwydatniają znaczenie waszych prac przeprowadzonych w tych dniach oraz przyszłych kongresów. Obecne zgromadzenie obraduje — jak o tym wspomniał abp Marini — w 50. rocznicę Kongresu Eucharystycznego, który odbył się w Monachium, a który miał przełomowe znaczenie dla zrozumienia tych wydarzeń kościelnych, dzięki wypracowaniu idei statio orbis, która później została podjęta przez Rytuał rzymski De sacra Communione et de cultu Mysterii eucharistici extra Missam. W owym kongresie, o czym również powiedział abp Marini, miałem przyjemność uczestniczyć osobiście, jako młody profesor teologii, a także obserwować, jak ta idea się rozwija. Ponadto kongres, który odbędzie się w Dublinie w 2012 r., będzie miał charakter jubileuszowy, jako że będzie on 50.kongresem, a także będzie obradował 50 lat po rozpoczęciu Ekumenicznego Soboru Watykańskiego II, do którego wyraźnie nawiązuje jego temat, przywołując rozdz. 7 Konstytucji dogmatycznej Lumen gentium.
Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne mają już długą tradycję w Kościele. Poprzez charakterystyczną formułę statio orbis uwydatniają one uniwersalny wymiar celebracji: w istocie jest to zawsze święto wiary, którego centrum jest Chrystus eucharystyczny, Chrystus składający najwyższą ofiarę za ludzkość, w której uczestniczą wierni nie tylko jednego Kościoła partykularnego czy jednego narodu, lecz, na ile to możliwe, z różnych stron świata. Jest to Kościół gromadzący się wokół swojego Pana i swojego Boga. Ważna jest w związku z tym rola delegatów krajowych. Mają oni za zadanie uwrażliwiać poszczególne Kościoły na wydarzenie, jakim jest kongres, zwłaszcza w okresie jego przygotowywania, tak aby wydawał on owoce życia i jedności.
Zadaniem Kongresów Eucharystycznych, zwłaszcza w obecnej sytuacji, jest także służenie w szczególny sposób nowej ewangelizacji, poprzez propagowanie ewangelizacji mistagogicznej (por. posynodalna adhortacja apostolska Sacramentum caritatis, 64), która jest realizowana w szkole Kościoła w modlitwie, poczynając od liturgii i poprzez liturgię. Każdy kongres eucharystyczny jednak ma ze swej natury także ducha ewangelizacyjnego w ściślejszym sensie misyjnym, tak iż łączenie Eucharystii z misją należy do głównych kierunków proponowanych przez Stolicę Apostolską. Stół eucharystyczny, stół ofiary i komunii stanowi zatem centrum szerzenia zaczynu Ewangelii, jest «siłą napędową» budowania społeczności ludzkiej i zadatkiem nadchodzącego królestwa. Misja Kościoła jest przedłużeniem misji Chrystusa: «Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam» (J 20, 21). Eucharystia jest głównym ogniwem tej ciągłości misji Boga Ojca, Syna wcielonego i Kościoła, który pielgrzymuje w historii, prowadzony przez Ducha Świętego.
Na koniec, uwaga o charakterze liturgiczno-duszpasterskim. Ponieważ celebracja Eucharystii jest centrum i szczytem wszelkich rozmaitych przejawów i form pobożności, ważne jest, aby każdy kongres eucharystyczny potrafił objąć i połączyć, zgodnie z duchem reformy soborowej, wszystkie formy wyrazu kultu eucharystycznego extra missam, które zakorzenione są w pobożności ludowej, jak również stowarzyszenia wiernych, które z różnych tytułów czerpią inspirację z Eucharystii. Wszystkie formy pobożności eucharystycznej, zalecane i popierane również przez encyklikę Ecclesia de Eucharistia (nn.10; 47-52) i posynodalną adhortację Sacramentum caritatis, winny być harmonijnie łączone, zgodnie z eklezjologią eucharystyczną, ukierunkowaną na jedność. Również w tym sensie kongresy eucharystyczne są pomocą w ustawicznej odnowie życia eucharystycznego Kościoła.
Drodzy bracia i siostry, apostolat eucharystyczny, któremu poświęcacie swe siły, jest bardzo cenny. Działajcie w nim nadal wytrwale, z zaangażowaniem i pasją, ożywiając i szerząc pobożność eucharystyczną we wszystkich jej formach. W Eucharystii jest zawarty skarb Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, który na krzyżu złożył z siebie ofiarę dla zbawienia ludzkości. Zapewniam was o modlitwie, przez wstawiennictwo Najświętszej Maryi, w intencji waszej cennej posługi i wspieram ją apostolskim błogosławieństwem, którego z serca udzielam wam, bliskim wam osobom i waszym współpracownikom.
