Benedykt XVI
W TROSCE O WIARĘ I KULT EUCHARYSTII
Do nowo mianowanych biskupów uczestniczących w kursie formacyjnym
19 września 2005 r.
źródło: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/przemowienia/biskupi_19092005.html
19 września w Sali Szwajcarów Pałacu Apostolskiego w Castel Gandolfo Benedykt XVI spotkał się z grupą 110 biskupów, mianowanych w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Uczestniczyli oni w specjalnym kursie formacyjnym zorganizowanym przez Kongregację ds. Biskupów i Kongregację dla Kościołów Wschodnich. W przemówieniu Papież zwrócił uwagę na potrzebę godnego i pobożnego sprawowania Eucharystii. «Sam sposób celebrowania Mszy św. przez biskupa — powiedział — umacnia wiarę i pobożność jego kapłanów i wiernych. Każdy biskup jako ‘pierwszy szafarz Bożych tajemnic’ jest odpowiedzialny w diecezji za Eucharystię; jego zadaniem jest zatem dbanie o godne i uroczyste sprawowanie Eucharystii i o szerzenie kultu eucharystycznego».
Drodzy Współbracia w biskupstwie!
Pozdrawiam was bardzo serdecznie słowami zmartwychwstałego Chrystusa, który życzył apostołom: «Pokój wam!» Na początku swojej posługi biskupiej przybyliście z pielgrzymką do grobu św. Piotra, aby odnowić wiarę, rozmyślać nad odpowiedzialnością, jaka wiąże się z funkcją następców apostołów, i dać wyraz waszej jedności z Papieżem.
Stała formacja biskupa
Organizowanie dla nowo mianowanych biskupów dni studium stało się już tradycją; spotkanie to daje wam sposobność do refleksji nad niektórymi ważnymi aspektami posługi biskupiej w klimacie braterskiej wymiany przemyśleń i doświadczeń. To spotkanie jest jednym z elementów stałej formacji biskupa, którą zalecała Adhortacja apostolska Pastores gregis. Skoro z różnorodnych względów biskup potrzebuje aggiornamento, tym bardziej użyteczne jest dać mu na początku misji możliwość należytej refleksji nad wyzwaniami i problemami, jakie go czekają. Te dni pozwalają wam także poznać się osobiście i rzeczywiście doświadczyć owej kolegialnej miłości, która musi pobudzać waszą posługę.
Dziękuję kard. Giovanniemu Battiście Re za słowa, w których wyraził wasze uczucia. Serdecznie pozdrawiam abpa Antonia Vegliň, sekretarza Kongregacji dla Kościołów Wschodnich; cieszę się, że biskupi obrządku wschodniego przyłączyli się do tej inicjatywy wraz ze współbraćmi obrządku łacińskiego, choć wiedzieli, że przewidziane są także specjalne spotkania w dykasterii dla Kościołów wschodnich.
Stawiając pierwsze kroki w posługiwaniu biskupim, zdaliście sobie już sprawę, jak bardzo trzeba z pokorą pokładać ufność w Bogu i wykazywać apostolską odwagę, która rodzi się z wiary i z poczucia odpowiedzialności biskupa. Był tego świadomy Paweł Apostoł, który w swej pracy apostolskiej pokładał nadzieję jedynie w Panu, uznając, że moc pochodzi wyłącznie od Niego. Mówił bowiem: «Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia» (Flp 4, 13). Każdy z was, drodzy bracia, musi być pewny, że w pełnieniu posługi nigdy nie jest sam, ponieważ jest z nim łaska i obecność Pana, jak przypomina nam Konstytucja dogmatyczna Lumen gentium, która potwierdza obecność Chrystusa Zbawiciela w osobie i posłudze kapłańskiej biskupa (por. n. 21).
Nauczyciel wiary
Spośród waszych zadań chciałbym zwrócić uwagę na jedno: obowiązek bycia nauczycielami wiary. Głoszenie Ewangelii leży u podstaw Kościoła i jego rozwoju w świecie, jak również wzrastania w wierze wiernych. Apostołowie byli w pełni świadomi, że ta ich posługa miała znaczenie pierwszorzędne: aby móc poświęcić się całkowicie posłudze słowa, wybrali diakonów i zlecili im posługę miłosierdzia (Dz 6, 2–4). Jako następcy apostołów, drodzy współbracia, jesteście doctores fidei, prawdziwymi nauczycielami, głoszącymi ludowi, z autorytetem samego Chrystusa, wiarę, którą należy wyznawać i którą trzeba żyć. Powierzonym waszej trosce duszpasterskiej wiernym powinniście pomagać w odkrywaniu na nowo radości wiary, radości z tego, że każdy jest kochany przez Boga, który dał swojego Syna Jezusa dla naszego zbawienia. Wiara bowiem, jak dobrze wiecie, polega przede wszystkim na zawierzeniu Bogu, który każdego z nas zna i kocha, i na przyjęciu Prawdy, którą On objawił w Chrystusie, w tejże postawie zawierzenia, która pozwala nam zaufać Jemu, Objawicielowi Ojca. On nas kocha pomimo naszych słabości i grzechów, i ta Jego miłość nadaje sens naszemu życiu i życiu świata.
Aby dać odpowiedź Bogu, trzeba przebyć ową wewnętrzną drogę, która prowadzi wierzącego do spotkania z Panem. Takie spotkanie jest możliwe jedynie wtedy, gdy człowiek potrafi otworzyć swoje serce Bogu, który przemawia w głębi sumienia. Do tego konieczne jest życie wewnętrzne, wyciszenie, czujność — zachęcam was, byście nie tylko sami tak żyli, ale byście ten sposób życia zalecali waszym wiernym, starając się wychodzić ze stosownymi do czasu i miejsca inicjatywami, które będą pomagały odkryć prymat życia duchowego.
W tegoroczną uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła przekazałem Kościołowi Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, wierną i pewną syntezę obszerniejszego, wcześniej opracowanego tekstu. Dziś symbolicznie powierzam każdemu z was te dwa podstawowe dokumenty wiary Kościoła jako punkt odniesienia waszego nauczania i znak jedności wiary, którą żyjemy. Dialogowa forma Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego i zamieszczone w nim ilustracje mają pomóc każdemu wiernemu odnieść się indywidualnie do Bożego wezwania, którego echo rozbrzmiewa w sumieniu, aby nawiązać z Nim głęboki, osobisty dialog; dialog, który rozszerza się na wspólnotę w modlitwie liturgicznej, wyrażając się w formułach i obrzędach nie pozbawionych własnego piękna, które sprzyja kontemplacji Bożych tajemnic. W ten sposób lex credendi staje się lex orandi.
Sługa Eucharystii
Wzywam was, abyście byli w bliskim kontakcie z waszymi kapłanami, a także z licznymi katechetami z waszych diecezji, którzy was wspierają w posłudze: niech do każdego z nich dotrze za waszym pośrednictwem moje pozdrowienie i zachęta. Dokładajcie starań, aby Rok Eucharystii, który dobiega już końca, pozostawił w sercu wiernych pragnienie, by coraz bardziej opierać całe życie na Eucharystii. Niech Eucharystia także dla was będzie siłą inspirującą posługę pasterską. Sam sposób celebrowania Mszy św. przez biskupa umacnia wiarę i pobożność jego kapłanów i wiernych. Każdy biskup jako «pierwszy szafarz Bożych tajemnic» jest odpowiedzialny w diecezji za Eucharystię; jego zadaniem jest zatem dbanie o godne i uroczyste sprawowanie Eucharystii i o szerzenie kultu eucharystycznego. W szczególny sposób każdy biskup powinien zabiegać o udział wiernych w niedzielnej Mszy św., w której rozbrzmiewa Słowo życia i sam Chrystus staje się obecny pod postaciami chleba i wina. Ponadto Msza św. pozwala wiernym umacniać również wspólnotowy wymiar wiary.
Drodzy współbracia, pokładajcie wielką ufność w łasce i starajcie się, by ta ufność udzielała się waszym współpracownikom, tak aby drogocenna perła wiary zawsze jaśniała, była strzeżona, broniona i przekazywana w swej czystości. Proszę o opiekę Maryi dla każdego z was i waszych diecezji i każdemu z serca udzielam mojego błogosławieństwa.
