Jan Paweł II
EUCHARYSTIA ŹRÓDŁEM MISYJNEJ DZIAŁALNOŚCI KOŚCIOŁA
Audiencja generalna
21 czerwca 2000 r.
źródło: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/audiencje/kongres_21062000.html
W środę 21 czerwca w audiencji generalnej na placu św. Piotra uczestniczyło ponad 40 tys. pielgrzymów. Ojciec Święty wygłosił katechezę poświęconą Eucharystii, która jest sercem Wielkiego Jubileuszu i działalności ewangelizacyjnej Kościoła.
1. «Jezus — jedyny Zbawiciel świata, chleb dla nowego życia» — tak brzmi temat 47. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego. Rozpoczął się on w ubiegłą niedzielę, a zakończy się w najbliższą niedzielę celebracją Statio Orbis na placu św. Piotra.
Kongres stawia Eucharystię w centrum Wielkiego Jubileuszu Wcielenia i ukazuje całą jej duchową, eklezjalną i misyjną głębię. Z Eucharystii Kościół i każdy wierzący czerpie bowiem siłę potrzebną do głoszenia Ewangelii zbawienia i świadczenia o niej wszystkim ludziom. Sprawowanie Eucharystii, sakramentu Paschy Pana, jest samo w sobie wydarzeniem misyjnym, dającym światu płodny zarodek nowego życia.
O tym misyjnym charakterze Eucharystii wspomina wyraźnie św. Paweł w Liście do Koryntian: «Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie» (1 Kor 11, 26).
2. Kościół powtarza słowa św. Pawła w doksologii po konsekracji. Eucharystia jest sakramentem «misyjnym» nie tylko dlatego, że wypływa z niej łaska misji, lecz również dlatego, że zawiera w sobie także zasadę i odwieczne źródło zbawienia dla wszystkich ludzi. Dlatego też sprawowanie Ofiary eucharystycznej jest najbardziej skutecznym aktem misyjnym, jakiego wspólnota kościelna może dokonywać w dziejach świata.
Każda Msza św. kończy się wezwaniem misyjnym «idźcie» — «Ite Missa est», które nakazuje wiernym nieść posłanie zmartwychwstałego Pana do rodzin, do środowisk pracy i społeczeństwa, do całego świata. Dlatego właśnie w liście Dies Domini wezwałem wiernych do naśladowania przykładu uczniów z Emaus, którzy rozpoznawszy zmartwychwstałego Chrystusa «przy łamaniu chleba» (por. Łk 24, 30-32), zapragnęli natychmiast pójść do braci i podzielić się z wszystkimi radością spotkania z Nim (por. n. 45). «Połamany chleb» otwiera życie chrześcijanina i całej wspólnoty na dzielenie się i składanie z siebie daru za życie świata (por. J 6, 51). Właśnie zadaniem Eucharystii jest urzeczywistnianie nierozerwalnej więzi między komunią i misją, sprawiającej, że Kościół jest sakramentem jedności całego rodzaju ludzkiego (por. Lumen gentium, 1).
3. W dzisiejszych czasach szczególnie konieczne jest, aby ze sprawowania Eucharystii każda wspólnota chrześcijańska czerpała wewnętrzne przekonanie i duchową moc, by przekraczać swe granice i otwierać się na wspólnoty bardziej ubogie i potrzebujące wsparcia na polu ewangelizacji oraz współpracy misyjnej, sprzyjając owocnej, wzajemnej wymianie darów, która wzbogaca cały Kościół.
Eucharystia jest również bardzo ważna w perspektywie rozeznawania powołań i posług misyjnych. Na wzór pierwotnej wspólnoty w Antiochii, zebranej by «odprawiać publiczne nabożeństwo», każda wspólnota chrześcijańska wezwana jest do wsłuchiwania się w głos Ducha Świętego i odpowiadania na Jego natchnienia. Powinna ona przeznaczać dla misji powszechnej najlepsze siły swych synów, posyłać ich z radością do świata i towarzyszyć im modlitwą oraz niezbędnym wsparciem duchowym i materialnym (por. Dz 13, 1-3).
Eucharystia jest ponadto stałą szkołą uczącą miłości, sprawiedliwości i pokoju, by odnawiać w Chrystusie świat, który nas otacza. Z obecności Zmartwychwstałego wierzący czerpią odwagę, by szerzyć solidarność i sprzyjać wewnętrznej odnowie, przeciwstawiając się strukturom grzechu, w które są uwikłane pojedyncze osoby, społeczności, a czasem całe narody (por. Dies Domini, 73).
4. W naszej refleksji nad znaczeniem i misyjną treścią Eucharystii nie może na koniec zabraknąć odniesienia do tych szczególnych «misjonarzy» oraz świadków wiary i miłości Chrystusowej, jakimi są męczennicy. Relikwie męczenników, od czasów starożytnych umieszczane pod ołtarzem, gdzie sprawuje się pamiątkę «Ofiary, przez którą Bóg pojednał nas z sobą», stanowią wyraźny znak mocy bijącej z ofiary Chrystusa. Ta duchowa energia prowadzi karmiących się Ciałem Pana do ofiarowania własnego życia za Niego i za braci poprzez całkowity dar z siebie aż do przelania krwi, jeśli okaże się to konieczne.
Niech za wstawiennictwem Maryi, Matki Chrystusa złożonego za nas w ofierze, Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny ożywi wśród wierzących świadomość misyjnego zaangażowania wypływającego z uczestnictwa w Eucharystii. «Ciało wydane» oraz «Krew wylana» (por. Łk 22, 19-20) stanowią najwyższe kryterium, którym powinni się oni kierować, ofiarując się za zbawienie świata.
Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:
Ubiegłej niedzieli, 18 czerwca, rozpoczął się w Rzymie Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w ramach Roku Wielkiego Jubileuszu. Trwa on do następnej niedzieli i obejmuje w środku uroczystość Bożego Ciała, którą obchodzimy jutro zgodnie z tradycją, która się tu już przyjęła, idąc w procesji z bazyliki na Lateranie do bazyliki Matki Boskiej Większej, w godzinach wieczornych.
Łączymy się też w myśli z wszystkimi procesjami Bożego Ciała, które w dniu jutrzejszym pójdą na ziemi polskiej w miastach, w miasteczkach i wsiach. W Krakowie, jak dawniej bywało, z Wawelu na Rynek wielka procesja Bożego Ciała — zgodnie z tradycją wiekową.
Wszystkich tutaj obecnych pozdrawiam i przekazuję równocześnie serdeczne pozdrowienia na ten eucharystyczny tydzień do Ojczyzny.
