Paweł VI
KOŚCIÓŁ I EUCHARYSTIA
Przemówienie podczas Audiencji generalnej
źródło: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pawel_vi/audiencje/ag_15091965.html
Pewien wybitny myśliciel współczesny (którego na pewno niektórzy z was znają) tak określił tę więź w pięknym rozdziale swej pięknej książki: Kościół sprawuje Eucharystię, a Eucharystia buduje Kościół (de Lubac). Starajcie się wejść głębiej myślą w tę podwójną wypowiedź, a zobaczycie, jaka z niej płynie głęboka nauka. A inny świetny teolog pisze: „Wszystka łaska uświęcająca świata zawieszona jest u łaski Kościoła. A wszystka łaska Kościoła zawieszona jest u Eucharystii” (Journet, II, 672).
Tymczasem poprzestaniemy na przypomnieniu, że Eucharystia jest symbolem Kościoła. Jest to jeden z punktów najwięcej naukowo badanych i tych, które najczęściej powracają w historii i w literaturze dotyczącej eucharystycznej tajemnicy. Tajemnica ta przedstawia i ponawia ofiarę Chrystusa na krzyżu, i w niej zawiera się jej zasadnicze, jej sakramentalne znaczenie. Ale za pośrednictwem postaci chleba i wina jest ona również figurą Kościoła, albo lepiej, wyraża jego jedność. Święty Cyprian, biskup i męczennik w III w., doktor jedności Kościoła, tak pisze: „…kiedy Pan Jezus ciało swe nazywa chlebem, z wielu ziaren uczynionym, to chce wskazać na lud nasz w jedno zgromadzony” (List 62, 13 ; PL 4, 384). Teologia idzie dalej i odkrywa w Eucharystii, to znaczy w tej rzeczywistości, ku której ona zmierza, w skutku, który ona sprawia (oprócz uświęcenia duszy), „jedność Ciała mistycznego, bez której nie może w nim być zbawienia” (S. Th. III, 73,3): tę głęboką a niewymowną jedność, o której mówił Paweł święty: „…Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba” (1 Kor 10,17). Stąd wynika, że Eucharystia nie tylko jest figurą, ale i podstawą tej miłości, jaka wiernych jednoczy z Chrystusem i która w Chrystusie łączy ich między sobą.
To nam wystarczy, aby dojrzeć w Soborze (który urzeczywistnia i wyraża w najwyższym stopniu hierarchiczną i wspólnotową jedność Kościoła) ostateczny postulat, jakby jakiś zwrot duchowy całego Kościoła ku Eucharystii; aby w nim dojrzeć również ostateczną i najwyższą konsekwencję, jakby preludium do zjednoczenia świętych w wierze w Eucharystię i w sprawowaniu Eucharystii przez Kościół Chrystusowy.
Źródło: Paweł VI – Trwajcie Mocni w wierze t.1 – wyd. Apostolstwa Młodych – Kraków 1970 r.
